Met Imbolc wordt het prille begin van de lente gevierd. Het valt variërend tussen 1 en 3 februari wanneer de zon 15 graden Waterman passeert en begint de avond ervoor bij de schemering. Imbolc betekent letterlijk “in de buik” en markeert het einde van de winter. Het is ook een zuiveringsfeest en een ploeg- en zaaifeest. Na de winter worden de huizen onderworpen aan een grote schoonmaak en de akkers worden weer vruchtbaar gemaakt. Vroeger liep men driemaal ritueel om de akker heen, die gezien werd als de Moedergodin om zich van een goede oogst te verzekeren.

In de buik van de aarde bevinden zich de zaden die nu tot bloei gaan komen. De zon wint aan kracht en de eerste krokussen en de (aanstaande) eerste lammetjes worden verwelkomd. Met het voorzichtige ontwaken van de natuur komen ook de mensen weer uit hun huizen tevoorschijn om zich in het zonlicht te koesteren. Ze oriënteren zich weer op de buitenwereld.

Imbolc is het feest van de Keltische vruchtbaarheidsgodin en vuurgodin Brighid. Zij is de oppermachtige Godin van Brigantia, het Eiland der Machtigen; Brigh betekent “vermogen” of “macht”. Brighis staat voor “schepping in vuur”. Als hoedster van de Heilige innerlijke vlam leert ze ons een rijkere, diepere leefwijze te ervaren. Brighid wordt als Grote Moeder geëerd met Imbolc door het gieten van melk op de aarde, de teruggave van een geschenk van de natuur aan de Moeder. Dit ritueel verwijst naar de andere naam van dit voorjaarsfeest, Oimelc wat “in melk” betekent. In voorbereiding op de geboorte van hun jongen maken o.a. de schapen in deze periode melk aan.

De zwangere Godin schenkt opnieuw leven aan een zoon, de getransformeerde God. En het jaarwiel draait door......